“คำสอนแม่”
เมื่อพูดถึงคุณแม่ นอกจากเราจะนึกถึงอาหารอร่อยที่สุดในโลก นึกถึงบ้านแสนอบอุ่น อีกสิ่งหนึ่งที่เราปฏิเสธไม่ได้ก็คือ “คำสอนแม่” ที่ตอนเด็ก ๆ เราฟังแล้วต้องอุดหูด้วยความงอแงทุกครั้งไปแต่ยิ่งโตเป็นสาวมากขึ้นเท่าไหร่ดูเหมือนว่าคำสอนที่แม่เคยพูดไว้ต่อไปนี้จะยิ่งจริงขึ้นเรื่อย ๆ จนถ้าเราทำตามรับรองว่าชีวิตเราจะง่ายขึ้นหลายระดับจริง ๆ
“เก็บของให้เป็นที่เป็นทางสิลูก“
เรื่องเก็บของไม่เป็นที่ หาของไม่เจอคงเป็นเรื่องบ่นอันดับหนึ่งของคุณแม่ผู้น่ารักแทบทุกบ้าน ก็ลูกสาวอย่างเราช่างวางของระเกะระกะเสียจริง ตอนเด็กเราก็คงรำคาญการต้องเก็บอะไร ๆ ให้เป็นที่ แต่ยิ่งโตขึ้นมากเท่าไหร่เราก็ยิ่งเข้าใจว่าถ้าทำตามคำสอนแม่ วางของไว้ในที่เดิมทุกครั้ง ชีวิตเราจะง่ายขึ้นอีกหลายระดับและของเราจะไม่หายอีกเลย ถึงขั้นมีงานวิจัยรองรับเลยว่าถ้าเราเก็บของเป็นที่หรือไว้ที่เดิมของมันทุกครั้ง เราจะไม่มีทางหาอะไรไม่เจอ คำสอนแม่นี่ดีจริง ๆ
“กินเสร็จก็ล้างจานเลย ไม่ต้องหมกไว้“
“กินเสร็จก็ล้างจานเลย ไม่ต้องหมกไว้” อาจดูเป็นเรื่องธรรมดาที่แม่ไม่อยากให้เศษอาหารหมักหมมส่งกลิ่นไปทั่ว แต่หากสาว ๆ โตขึ้นและมองลึกไปกว่านั้น คำสอนนี้ของแม่คือปรัชญาระดับลึกซึ้ง ที่คนประสบความสำเร็จระดับโลกหลายคนใช้ โดยกฎก็คือถ้าอะไรที่ทำเสร็จได้ภายใน 2 นาที ให้ลงมือทำเลย วิธีการคิดเดียวกันกับไม่เหมือนกันจานไว้นี้จะทำให้เราทำงานเร็วขึ้น เคลียร์งานง่ายขึ้น ไม่ต้องผัดวันประกันพรุ่งจนดินพอกหางหมูแน่นอน
“เจอหมาเห่า ห้ามวิ่งหนีนะ เดี๋ยวมันไล่ตาม“
เชื่อว่าสาว ๆ หลายคนตอนยังเด็กคงซนใช่เล่น และหนึ่งสิ่งที่แม่สอนพวกเราก็คือเวลาไปเล่นนอกบ้าน ถ้าเจอหมาเห่า เราห้ามวิ่งหนี เพราะหมาตัวนั้นจะคิดว่าเราเล่นกับมัน หรือเห็นสิ่งที่เคลื่อนไหวแล้วมันจะวิ่งไล่ตาม ทางที่ดีคืออยู่นิ่ง ๆ แล้วเผชิญหน้ากับมัน
จากเด็กหญิงที่กลัวหมาในวันนั้น วันนี้เราเติบโตเป็นสาวที่ต้องเจอปัญหามากมาย ถ้าลองคิดดี ๆ ว่าปัญหาหลายอย่างไม่ต่างอะไรจากการที่เราเจอหมาเห่า เราไม่ควรวิ่งหนี เพราะยังไงปัญหาจะตามเราไปไม่หยุด เราควรนิ่ง ตั้งสติและเผชิญหน้ากับปัญหาอย่างถูกวิธีอย่างที่แม่สอนเรามา
“หนูจะมีของเล่นทุกชิ้นที่เพื่อนมีไม่ได้หรอก“
ถ้ายังจำได้เวลาเราไปโรงเรียนเห็นเพื่อนมีดินสอสีชุดใหญ่ เห็นกระเป๋าสีชมพูที่เพื่อนสะพาย เราก็อดกลับมางอแงใส่แม่ไม่ได้ เพราะเราเห็นเพื่อนมี เราก็อยากมีบ้าง ต่อให้แม่ซื้อให้ วันต่อไป ถ้าเราเจอของชิ้นใหม่ของเพื่อน เราก็จะเริ่มงอแงอีกจนแม่ต้องสอนว่า “หนูจะมีของเล่นทุกชิ้นที่เพื่อนมีไม่ได้หรอก“
ตอนนั้นเราอาจหงุดหงิด แต่ยิ่งโตขึ้นมาคำสอนของแม่ก็ยิ่งเป็นความจริง เราต้องพอใจในสิ่งที่เรามี สิ่งที่เราเป็น เราจะอยากมี อยากเป็นคนอื่น จนวิ่งไล่ตามเขาไปเรื่อย ๆ ไม่ได้ ตอนเด็กแม่อาจคอยซื้อสิ่งที่เราอยากได้มาให้อยู่เสมอ แต่การที่เราโตขึ้นแล้ววิ่งไล่ตามคนอื่นไม่สิ้นสุด เราจะสูญเสียความเป็นตัวเองไป
“รักตัวเองก่อนรักคนอื่นนะลูก“
ความรักกุ๊กกิ๊กตอนม.ต้นจบลง การอกหักจากรุ่นพี่สุดหล่อคนนั้น หรืออะไรก็ตาม ย่อมเคยทำให้เราแอบมาซบหน้าร้องไห้กับหมอนที่บ้านจนแม่เข้ามาเห็น สิ่งที่แม่พูดคือ “รักตัวเองก่อนรักคนอื่นนะลูก” ฟังตอนนั้นเราอาจรู้สึกว่าเราเสียใจแทบตาย จะมาบอกให้รักตัวเองทำไมกันนะ?
แต่ยิ่งเติบโตขึ้น เรายิ่งเข้าใจความจริงที่ว่าถ้าเราไม่เริ่มต้นรักตัวเอง ดูแลตัวเอง เห็นคุณค่าตัวเองก่อน เราจะหวังให้ใครมารักและเห็นคุณค่าเราได้อย่างไร?
เราเชื่อว่า “คำสอนแม่” มีมากมาย แต่ละบ้านก็ผ่านการฟังคำพูดของแม่มาในหลากหลายรูปแบบ ลองทบทวนดูสิว่าคำสอนไหนของแม่ที่ซิสจำขึ้นใจที่สุด ลองมองลึกลงไปคำสอนเหล่านั้นอาจมีอะไรมากกว่าคำสอนในวัยเด็ก ยิ่งคิดได้ก็จะยิ่งรักและเข้าใจคุณแม่มากกว่าเดิมแน่นอน
